Terugblikje Geheugenkoor Alkmaar
20 februari 2015
Annemiek, de
dochter van Corrie, heeft haar accordeon meegenomen. Ze begeleidt een paar
nummers, waaronder het lied Het is moeilijk bescheiden te blijven, wanneer je zo
goed bent als ik, van Peter Blanken.
Daarna zingt ze solo het geweldige lied Telkens Weer van Willeke Alberti.
Iedereen is diep onder de indruk. En Corrie? Zij straalt!
Ria Belt verrast iedereen door op een gegeven moment kordaat haar huishoud-schortje voor te doen. Blijkt erg toepasselijk bij het nostalgische gedicht dat ze gaat voordragen. De tekst staat onder dit Terugblikje. We luisteren met een glimlach van herkenning.
Dan is het pauze. Tot die tijd kijkt Jan Piet een beetje stuurs. Maar als Mieke hem aan haar arm meeneemt en Oh, when te saints begint te zingen, is het helemaal goed. Met zijn stem gelijk aan die van Louis Armstrong maakt hij iedereen dolenthousiast.
Een ingetogen moment voor Mieke. Zij leest een zelfgeschreven gedicht voor over de zee. Zo beeldend. Je ziet de zee en alle spullen die vaak op het strand achterblijven voor je.
Omdat het vandaag de laatste keer is dat we in het Trefpunt zingen nemen we afscheid van een nietsvermoedende Flora. Zij zorgt er altijd voor dat de zaal op tijd leeg is, de stoelen in een kring, de piano op zijn plek en de drankjes in de gang. We zingen voor haar het lied van Reinhard Mey; Gute nacht freunde, es wird zeit für mich zo gehen. Als kadootje hebben we een bon van de hobbywinkel Marzkreatiek Alkmaar. Flora zegt altijd: ik heet wel Flora, maar ik heb een hekel aan bloemen. Van knutselen houdt ze des te meer. Met de bon is ze dan ook heel blij.
En dan lijkt de middag afgelopen. We zingen het afscheidslied en gaan naar huis. Maar dan blijkt dat er nog gezongen wordt op het winkelplein. Oh, when te saints, go marching in …
Margriet, Jan Piet en Ien treffen elkaar voor de winkel waar Margriet net nieuwe sigaretten gekocht heeft. Terwijl Ien even boodschappen doet, roken Margriet en Jan Piet een sigaret. Ze praten over het koor en dan zet Jan Piet zijn lijflied in. Margriet blijft natuurlijk niet achter. Een mooier einde van de middag is er niet.
Groet,
Marja
Nog even het adres van de nieuwe ruimte:
Wijkcentrum Overdie
Ruusbroechhof 97
Alkmaar
072-5402499
route:
vanaf het Kooimeerplein, de Vondelstraat in.
Na 540 meter rechtsaf de Lodewijk van Velthemstraat in.
Na 35 m is links de Ruusbroechhof.
Nostalgisch gedicht
De keuken uit mijn kindertijd was altijd vol met mensen.
Er stond ’n warme kachel in, wat had je meer te wensen?
De was hing er te drogen en de worst aan een spijker.
De koffie stond te pruttelen, waar was het leven rijker?
We zaten in ons keukentje met negen man te eten
Met soep vooraf en pudding toe, ik zal ’t nooit vergeten.
De afwas was het ergste niet, dan stonden we te zingen.
’n Grote zinken teil, dat was ons bad, er waren ergere dingen.
Vader kwam van de markt, ik zie hem nog zweten
De armen vol met groenten, we hadden weer te eten.
Brood was er altijd op de plank en een varken in de kelder.
Was ’t vuil dan ging de dweil erdoor en alles was weer helder.
De keuken van onze kinderen staat vol met apparaten
Het nieuwste van het nieuwste, maar je kunt er niet mee praten.
De was zit in de droger, in de vriezer zit het eten.
Het is ongekende luxe, als ik niet beter had geweten.
Ze eten in het keukentje, ja met wie dat toch verzon?
’n Twee minuten maaltijd, zo uit de magnetron.
De afwas gaat in ’t maschien, daar zitten ze niet mee.
En zingen hoeft ook al niet meer, ze draaien een cd.
Geen teil meer, maar een bubbelbad, ’n auto voor de deur
Wie nou niet tevreden is, dat is een ouwe zeur.
Wij hadden al die dingen niet, maar toch wel ietsje meer.
’n Kostbaarheid in ’t leven; gezelligheid en sfeer.